حضرت زهرا(سلام الله علیها) و کشتى نوح

حضرت زهرا و کشتى نوح

رسول خدا (ص) فرمود: هنگامى که خداوند متعال اراده فرمود که قوم نوح را نابود کند، به او دستور داد که تخته‏هاى درخت ساج را قطع کند. بعد از بریدن ندانست چه کند. جبرئیل فرود آمد و شکل کشتى را به او نشان داد و صندوقچه‏اى که یکصد و بیست و نه هزار میخ در آن بود برایش آورد. وى غیر از پنج میخ تمام آنها را در آن کشتى به کار گرفت دستش را به یکى از آنها زد، آن میخ در دست او تابیده همچون ستاره‏اى نورانى در وسط آسمان درخشید، نوح متحیر و شگفت‏زده شد. خداوند آن میخ را به زبان فصیح و گویا به نطق آورد و گفت: من به نام بهترین پیامبران حضرت محمد بن عبداللّه (ص) مى‏باشم. جبرئیل نزد او آمد، نوح به او گفت: اى جبرئیل! این چه میخى است که تاکنون چیزى شبیه آن ندیده‏ام؟ گفت: این میخ به نام بهترین انسانهاى اولین و آخرین، حضرت محمد بن عبداللَّه (ص) است. آن را در قسمت جلوى راست کشتى به کار گرفت. بعد دستش را به میخ دوم زد، نورى از آن درخشید و اطراف را روشن کرد، نوح (ع) پرسید: این میخ چیست؟ جبرئیل پاسخ داد: میخ برادر و پسرعمویش على بن ابى‏طالب (ع) است. آن میخ را در جلو سمت چپ کشتى کوبید. بعد دستش را به میخ سوم زد، آن نیز درخشید و اطراف را روشن کرد. جبرئیل به او گفت: این میخ فاطمه (س) است. آن را در کنار میخ پدرش حضرت رسول (ص) کوبید. بعد دستش را به میخ چهارم زد، آن نیز درخشید و اطراف را روشن کرد. به او گفت: این میخ حسن (ع) است. آن را در کنار میخ پدرش على (ع) کوبید. بعد دستش را به میخ پنجم زد، نورى درخشید و صداى گریه بلند شد و نمناک شد. نوح پرسید: اى جبریئل! این ترى و نم چیست؟ پاسخ داد: این میخ حسین بن على سیدالشهداء (ع) است. آن را در کنار میخ برادرش کوبید. آنگاه رسول خدا (ص) فرمود: خداوند متعال فرموده است: «و حملناه على ذات الواح و دسر» (1) که مقصود از الواح در این آیه همان چوبها است و میخهاى آن ما هستیم و اگر ما نبودیم، کشتى ساکنانش را حرکت نمى‏داد. (2)     1ـ سوره‏ى قمر، آیه‏ى 54: «او را بر چوبها و میخها سوار کردیم». 2ـ عبقات الانوار، ج حدیث سفینة، ص 1081.