ما و معرفت حضرت فاطمه(س)

 

همه شناخت ما از فاطمه سلام ا... علیها، گاه خلاصه می شود به سیه پوشی در ایام فاطمیه. کسانی هم تا آتش گرفتن در خانه بی بی می روند و از آن پس صدای ایشان را از بیت الاحزان می شنوند اما... کمترند کسانی که تکلیف خود را روشن و نقش خویش را تعریف کنند، آن گونه که مشخص شود این سوی در ایستاده اند یا آن سویی که علی هست، فاطمه هست، حسنین هستند و زینبین و محسن شهید و در یک کلام آن سویی که حق ایستاده است. 

برای دیدن همه به ادامه ی مطلب بروید:

به راستی ماکجای این خط ممیز حق ایستاده ایم؟ کجا؟! پاسخ این پرسش را هم با زبان نمی توان باز گفت بلکه پندار و گفتار و کردار ما باید توامان پاسخگو باشند؛ چه اگر صدق گفتار را با پندار و کردار بیان نکنیم، جز فریب زبانی نخواهد بود و از فریب، جز دروغ، جز تباهی و سیاهی به وجود نخواهد آمد، حال آن که اگر ما به حقیقت به دنبال زندگی برتر هستیم، باید صدق گفتار ما را رفتارمان تایید کند و به حقیقت فاطمی باشیم، پشت سر مولا علی و بی بی فاطمه، آن سوی در.

و این ماجرا همیشه باید تکرار شود، نه تکرار که باید همیشه این واقعیت را زندگی کنیم به گونه ای که اگر کسی فاطمه را، سلام ا... علیها، و علی را علیه السلام و نبوت را و امامت را نشناسد، با شناخت رفتار ما بدانان ایمان بیاورد و ما هر کداممان نشانه ای و آیتی باشیم از آن آیت های حق و این جز به رفتار میسر نیست و ما، هر کداممان هر کجا که باشیم باید به گونه ای زندگی کنیم که اخلاق فاطمی در کنش ومنش ما به ظهور رسد تا فردای ظهور نیز در برابر پسر فاطمه سر به زیر نباشیم.

سخن این است که باید از هر آنچه بی بی فاطمه پرهیز داشت و پرهیز می داد، دامن بشوییم و در آنچه آن حضرت بدان متخلق بود و متخلق مان می خواست جان جلا دهیم.

یادمان باشد که بی بی فاطمه، تنها الگوی حجاب نیست تا نیمی از جامعه که مردان باشند را از فهم این اسوه حسنه معاف بداریم. بلکه بی بی الگوی زندگی کمال یافته است و هر انسان، زن باشد یا مرد، باید به دنبال زندگی تکامل یافته باشد، زندگی که در آن حقیقت و حق گویی و صداقت چنان بنشیند که دروغ از آن برنخیزد، سلامت چنان رونق گیرد که فساد بمیرد. کار برمدار حق و عبودیت و اطاعت از ولی حق چنان سرمشق مردمان شود که هیچ کس مشقی جز آن ننویسد.

مهربانی چنان مردم را از خویش سرشار کند که قهر و کینه و دشمنی از میان برخیزد و در یک کلام، زندگی چنان فاطمی شود که باید و ما چنان فاطمی شویم که شایسته مومنان به فاطمه است و جایگاه خویش را آن سوی در چنان تعریف کنیم که هر کس ما را ببیند، به ولایت ایمان بیاورد.

یادمان باشد که بی بی فاطمه(س)، مولاعلی(ع)و حضرت رسول اکرم(ص) چنان نگران تک تک ما هستند که گویی در زمین و زمان جز ما کسی نیست. حیف است ما چنان رفتار کنیم که انگار هزار در هزار چون آن بزرگان داریم، حیف است آن حقیقت ها را نبینیم و جان به نور وجود و کلامشان نورانی نکنیم.

حیف است... می گویند خدا می فرماید: من بر بنده خویش چنانم که گویی همان یک بنده را دارم و او با من چنین است که انگار هزار خدا دارد... پس این گونه نباشیم. ما فقط یک خدا داریم، هر چند خدا میلیاردها بنده دارد. پیامبر و مولاعلی و بی بی فاطمه هم مثل ما میلیاردها نفر دارند حال آن که ما فقط آن ها را داریم. پس سعی کنیم زندگی ما مثل آنان باشد. سرشار از نور و روشنی و عبادت و عبودیت.